Kobieta

Jednak z bosymi stopami wracam do niej
nie wystarczy mówić tylko o korzeniach
lub głębiny oceanów, a nawet pokrewieństwa i krew.
Gdy szukam przejścia przez nią
lub w moim najmądrzejszym momencie, kiedy czytam jej prądy
podobnie jak zarządca rzeki, jej mroczne pochodzenie i
łono nocy otacza mnie swoją tajemnicą.

Jej tajemnicę noszę w sobie jak głęboko zakorzenioną
ziarno, do którego trzeba dotrzeć tylko wodą.
Jednak po tym, jak deszcze wsiąkły w moje ciało,
rozpuszczając krawędzie moich starożytnych kryształów,
Nadal uważam, że duch doliny się otwiera
lub zamyka swoją bramę zgodnie ze swoją porą,
a jej nasienie kiełkuje we mnie poza rozumem.