Spacerując w zeszłym tygodniu mokrymi od deszczu ulicami miasta,

Miesięczny upał oblał pastel w ciepły błękit

Embers of Rainbow Row przez ulewne arkusze,

Nie myślałem nic o zimnej nauce o burzach,

Nic o tym, jak wymusza obrót Ziemi

Chmury układają się w logiczne kręgi, które się duszą

W tropikalnych wodach jak dzikie konie

Zamknięty, ujarzmiony i oswojony.

 

To przyszło w powodzi, a nie obliczonym wersecie

Ograniczony konwencją i formą sonetu,

Ale raczej jak pędzący koń powozowy

Nieokiełznana i galopująca wolna

 

Zaułki jak szczęśliwie zagubieni turyści.

Brak mapy.    Potykaj się, zobacz, dokąd prowadzi.