Historia Karoliny Monsunowej

W miejscu, które znam najlepiej,
woda śpi wokół kostek
trzech dziewczyn z porcelanowoniebieskimi żyłami, które obserwują
jak chłopcy, uda jak bębny, błyszczą
na wierzchołki nadrzecznych brzóz.
wspinaczka może z piętnastu stóp, ale dziewczyny
wciąż krzyczeć, gdy jałowa winorośl
unosi chłopca w powietrze, otwiera go

ku słońcu, które rozjaśnia początki
brody czyni go mężczyzną.
Tyle jest tymczasowe. Wyboczenie drewna,
trzask i znów jest chłopcem, zastanawiając się
jeśli pozwolił swemu ciału wyślizgnąć się poza bezpieczne miejsce
jego uścisku. W ciągu piętnastu lat

dwie dziewczyny zostaną zgwałcone, a trzecia
będzie palić domową trawkę ze swoim libijskim kochankiem.
Potem mogłem spotkać każdego z nich biegnącego
przez most w Charleston i zapomnieć
do zachodu słońca. Trwałość leży tylko

w wodospadzie za nami, który na zawsze
warczy u podstawy mojego kręgosłupa. dobrze wiem
szum zgniłej dębowej wody po burzy.
W wieku sześciu lat trzymałem ojca za rękę
i niech mnie prowadzi między dwiema ścianami,
jeden mineralny i jeden płynny
powaga. Tam zatopiłem się za rogiem skały,
drugie łono i pokazał mi, abym zobaczył
że mokry piaskowiec nigdy nie jest
ten sam kolor dwa razy.