Samotność: być

W plecy
kącik mojej szafy
jest plac w świetle księżyca
z okna wielkości
moja prawa ręka
gdzie trzymam rozłożony
stos książek z
nici wystające z ich szorstkich kurtek.
W nocy zwijam się za książkami
i stać się ścianą,
bielone w świetle księżyca.
Przez godzinę jestem prostym typem
osamotniony
i nie wiem
pytania lub odpowiedzi.

Jestem tylko muchą, która poleruje swoje ręce
o wieszak na ubrania
i wiewiórka drążąca tunel w izolacji
i luźny gont uderzający w dach
w rytm grudniowego wiatru.
Jestem tonącym pająkiem
w długich łodygach dywanów
i ćma śpiąca na suficie
jak chip w ścianie.

Ubrania
na okrągłym plastikowym stojaku
są zasłonami między realizmem
i co siedzi w mojej głowie.
siedzę
i patrzeć, jak się kołyszą.