Miłość, karty, na Atlantyku

Mój kuzyn i ja ścigamy się po drugiej stronie
Niezrównoważone skały tych chowańców
Klify obserwujące, jak mewy srebrzyste się rozpraszają
Jako odważni czarnoksiężnicy
Wyprostoj sie. Ona mówi
Skały stają się gładsze, gdy
Czują nasze stopy. Ona myśli
To spokojne miejsce wita nas i czeka
Przez zimę w niespokojnej hibernacji,
a kiedy patrzy na odpryski farby
Szkuner tańczący z falami
nasza wyspa śpiewa głośno
Jego utrudniający port obejmuje nas.

Ona się myli i słucha
Cicho jak mówię jej, że my
Poczekaj na wyspę.
Wyjaśniam, jak rośnie nasze ciało
Gdy nasze kończyny wymachują w lodowatym Atlantyku.
Mówię jej, że nasze dusze są odmłodzone
Kiedy śmiejemy się wokół drewnianego stołu,
Rzucanie wspomnień w piki.