Wspomnienie dziewczyny z poczerniałymi zębami

W wieku dziesięciu lat, kto wiedział lub troszczył się
o znaczeniu zepsucia
lub że to miało znaczenie, jeśli zająłeś miejsce
pocałunek w usta, które zakrywały poczerniałe zęby?
Wiedziałeś tylko, że to ona się uśmiechała
do ciebie i chciałem usiąść z tobą na obiedzie
i pomóc ci w arytmetyce i czytaniu
jej książkę dla ciebie, czy ty przeczytałeś jej swoją.
Chciała być z tobą na placu zabaw,
w autobusie, na wycieczce, z tobą po zajęciach.
Z Tobą.   Z Tobą.   Z tobą.   Słowa—
jedyne — tęskniłeś za nauką w szkole
albo gdziekolwiek by się dało. Nauczyła cię czego
oni chcieli powiedzieć. Zanim ty też zostałeś poinstruowany
taka paszcza oznaczała biedę, złą dietę, krzywicę.

Jednak teraz, z nowym starym pocałunkiem czasu,
Znów przyłożyłem swoje usta do twoich, przypominając sobie
te usta i jak mi to powiedziało swoim uśmiechem
nie przeszkadzało ci moje własne: żółty kozioł
taki, który nie został jeszcze poddany niezbędnej dyscyplinie
i moc korekty.