Nagroda Pamięci Kinloch Rivers
Kita Loneya
Gorąca noc, bez ekranów
Wieczorna pielgrzymka na plażę zastaje kłęby chmur
rozsiane po horyzoncie, a trawy na plaży w równej linii,
pochylając głowy jak salam w procesji
bizantyjskich mozaikowych świętych niosących cenne dary.
Nie pamiętasz bajki
gdzie właśnie w taki wieczór
jasność stała się tak głęboka
że piasek stał się przezroczysty,
A dzieci mogły patrzeć w dół
przez przeszłe małże i kraby
obok sękatych czarnych pasm małży
i spirale woreczków jajowych trąbika
tam, gdzie skąpy ogr Muscungus
zakopał swój skarb złota i diamentów?
I, och, kiedy odkrył, że jego bogactwa zniknęły
(sztuczka spłatana mu przez przypływ
obracając kuglarstwo) jak w swojej wściekłości
i niepohamowanej wściekłości eksplodował
w same komary i komary,
uskrzydlone kilofy wielkości ziaren prosa,
który, nawet gdy to zapisuję,
wydobywaj rubiny z krajobrazu mojej skóry,
zwłaszcza okolice moich nadgarstków i kostek,
i delikatne plecy moich kolan.