Pływający świat

Nasz pociąg początkowo ślizgał się po powierzchni

strzyżony do oceanu zeszłej nocy,

i obudziłem się słysząc trzaskanie w uszach - ty

wciąż śpi naprzeciw mnie i Adriatyku,

wciąż poniżej. W wierszu, który pomyliłem

długie, tonące godziny napędzania samochodu

podczas gdy przyjaciele śpią z tyłu

za tragiczny wypadek do jeziora. nie mógłbym

spójrz Ellen w oczy po tych warsztatach.

We śnie, pod moimi wyobrażonymi falami, 

jej wzrok zatrzymuje się na moim. We śnie, 

coś owija się wokół jej szyi

tak jak w kolażu, a nigdy w czasie snu

czy odczuwam strach lub empatię,

ale tu. Wypływam, płynąc obok 

świecące oko kołyszącej się kałamarnicy olbrzymiej 

nasze naczynie, każde lepkie różowe ramię pielęgnujące 

nasze ukiyo-e, nasze wywrócone do góry nogami życie. Wszystkie soft 

akwarelowy pejzaż, a ja uciekam bez szwanku.