Pascha, rok młodszy

Matzah była moją Madeleine
posmarowane wiosennym masłem
wpadając na strony  Look Homeward, Angel.

Ukąszenia słów, jedno po drugim
tracąc rachubę
gubiąc trop
godzin i kęsów
rodzaj paschalnej modlitwy nastoletniego mola książkowego,
przytulając miłość do języka do piersi.

Byłem podtrzymywany przez całe osiem dni festiwalu.
Po latach otworzyłem książkę,
wszystkie okruchy pamięci i historii
wylany.

Niewiele pamiętałem z fabuły
ale za bycie tak zagubionym w tym,
zagubieni jak dzieci Izraela
widząc ich prześladowców zatopionych w Morzu Czerwonym
dysząc na to
i brodząc na sucho przez cud.