Sikora

Sikora z uzbrojonym dziobem
z delikatnymi pasmami,
nici oczu drzwi
z ptaszarni w kształcie ryby
zahaczony nisko w przydomowym dębie.
Bezlitośnie zanurza się w ciemności,
rzuca się na łeb na szyję
w brzuch ryby
potem rzutki jeszcze raz
w świat opatrzności,
w oślepiający dzień.
Pulchna z nadzieją na nadchodzące jaja,
zbiera skromne potrzeby
dla jej ukrytego rzemiosła,
następnie formuje się wraz z kilem
piersi będzie trzymać,
odbicie kadłuba
ukryta architektura
z jej własnych małych kości.
Gromadzi i formuje
nawet jako przynęta dla niebieskich sójek,
rzucając swoje szyderstwa
z wyższych gałęzi,
nawet jako perkal
brnie w cienie poniżej,
łowiąc własne nadzieje
z patio
skąpane w cieniu kamienie.