Artyleria

Pocisk wygina się nad ścianą baterii
      sposób, w jaki kobieta się rozciąga,
      sięga po wezgłowie, odchylając się do tyłu...
i eksploduje na odłamki,
kawały mięsa wyrwane z mężczyzny pozostawionego stojącego, zaskoczonego,
dziury ziejące, wielkie jak pięść, odcięta ręka nadal boli,
widmowa kończyna wyciąga się, jakby chciała zatrzymać deszcz metalu
obrzucając roboty ziemne Battery Wagner, gdzie on
wykrwawia się i zostaje pozostawiony na pewną śmierć.

Bezlitosny ocean przebacza wiele grzechów,
z łatwością przebacza grzechy minionego stulecia.

Dźwigam ciężar zardzewiałych kawałków żelaza w wiadrze, wybierając
fragmenty o grubości nie większej niż półtora cala, zakrzywione na powierzchni
na zewnątrz, zatrzymując się często dla złapania oddechu.
Wybieram te, które nie są większe od mojej pięści;
Podnoszę je z basenów pływowych, zbieram tuż przy plaży.
Niektóre mają przyczepione muszle ostryg i skorupiaki.
Szukam kilkunastu. nie jestem chciwy,
cokolwiek więcej byłoby zbyt dużą wagą.
Większe fragmenty nie układają się dobrze w bębnie ze żwirem
powolne uwalnianie rdzy z metali nieszlachetnych,
peklowany w kąpieli oleju lnianego,
sezonowane przez miesiące i pozostawione do wyschnięcia.

Szrapnel wymieniony na srebrne dolary w bardzo dobrym stanie.
Artefakty sprzedawane turystom jako przyciski do papieru i pamiątki.
Dowiadują się, jak pocisk wygiął się nad Baterią Wagnera,
nieświadomy tego, jak dokładnie trajektoria podąża za krzywą
kobiecych pleców; jej kochanek zbezczeszczony przez szopy,
złowione przez ptaki morskie i kraby, pochowane w masowym grobie,
kości toczą się w falach,
powoli uwalniając grzech od człowieka, aż nic nie zostanie,
ocal szrapnel, kilka srebrnych monet z podobizną
kobiety i gwiazdy wyrwane z pola chwały.