Litir gu Gloria

'N uair thòisich thu air do fhradharc a chall,
thug na dotairean botail de ghealach bàn dhut
pilichean agus thuirt e gun gabh iad fear a h-uile latha.

Cha tuirt iad a-riamh gum biodh e maireannach.
Bha gràin agam air an dòigh anns an do lean do shlat
an aghaidh do chaithir mar ghealladh,
mar a bha do shùilean glasa a’ coimhead air rudan

chan fhaiceadh tu. Shuidh sinn air an tràigh
mheadhon an t-samhraidh, agus thug mi thugad sligean-mara
tionndadh a'd' làimh. Chuimhnich thu
ceudan de mhìltean de dhruim agus dh'innis mi

mu thoiseach, mar a thig a h-uile càil
bhon aon chùis. Tha ar craiceann mar an craiceann
reultan na mara, ar suilean mar shuilean seilich na gealaich.
Chan eil ach mìrean ceangailte ri chèile. Ach Gloria, tha sinn nas motha

na tha sinn air deanamh. Brùth na cnàimhneach
dà-bhlasda 'n 'ur cluasan agus èisdibh
chun an anail lag, am mac-talla
de gach ni nach fhaca tu riamh.